Hej, nie raz spotykałam się z opiniami, że pamiętniki są wyłącznie dla małych dziewczynek, a pisanie ich w nastoletnim wieku to przeżytek. Nie zgodzę się z tym stwierdzeniem. Jest ono bardzo stereotypowe i nie poprawne z punktu widzenia mojego, nastolatki.
Może najpierw z jakiego powodu piszemy pamiętniki czy dzienniki? Z prostej przyczyny, ponieważ chcemy się komuś zwierzyć. Nie każdej koleżance czy rodzicom mamy odwagę powiedzieć o wszystkich sprawach. Nie jest to nic złego, każdy chce zachować pewne informacje dla siebie.
Chociaż ostatnio, gdy czytałam moje zapiski, kiedy miałam 6 - 9 lat myślę sobie, że wtedy to ja nic nie wiedziałam o świecie. Jednak z punktu widzenia dorosłego ja jestem nadal dzieckiem, które nic nie wie. To jest zależność, dla dorosłych wszyscy poniżej 18 roku życia to dzieci, dla licealistów gimnazjaliści są dziećmi, a dla gimnazjalistów osoby z podstawówki to dzieci. Świat jest już tak skonstruowany.
Wracają do pamiętników. Nie są one tylko dla małych osóbek, które myślą o świecie jak o baśni z królewiczem i smokiem. Jest to forma naszych myśli, którą przelewamy na papier, coś osobistego czego nie chcemy, żeby ujrzało światło dzienne. Jest to jak najbardziej ludzkie i naturalne, tylko czasem można zatracić się całkowicie w swoim notatniku i nie rozmawiać z ludźmi. To jest już problem, chyba...
Do zobaczenia!
Pamiętniki pomagają wielu osobom uporać się ze swoimi emocjami :)
OdpowiedzUsuń