Zakończenie mojego roku szkolnego przebiegło bardzo pomyślnie. Otrzymałam świadectwo z wyróżnieniem, co było dla mnie wielkim wyczynem - jeszcze do niedawna byłam kompletną łamagą i niczego nie potrafiłam wbić sobie do głowy. A teraz ku mojemu zaskoczeniu zrobiłam wielkie postępy, łał.
Ale nie o roku szkolnym chciałam dziś napisać, a o roku harcerskim.
Przez te dziesięć miesięcy nie działo się nic specjalnego w naszej drużynie. Mogę nawet śmiało powiedzieć, że upadała ona. Mieliśmy parę nieciekawych sytuacji, obiecujących planów, które niestety skończyły się klęską. Często nasza drużynowa nie pojawiała się na zbiórkach przez pracę. Jednym słowem było nieciekawie.
Zakończenia roku harcerskiego nie było przez dwa lata z rzędu.
Mieliśmy spotkać się w wytyczonym miejscy z plecakami o godzinie 19:00 dnia 24 czerwca. Udaliśmy się do domku, gdzie mieliśmy spać - chociaż snu nie było zbyt wiele... O godzinie około 20:30, gdy się rozpakowaliśmy, poszliśmy do lasu, żeby przygotowywać prezent dla przyszłej drużynowej.
Musieliśmy przygotować: piosenkę, wierszyk, laurki, bukieciki, wianek z kwiatów i sukienkę.Czas na przygotowanie wszystkiego wynosił koło dwie godziny. Było przy tym mnóstwo zabawy.
Następnie wróciliśmy, chwilę odpoczęliśmy i szykowaliśmy straszne historie, które w rzeczywistości były śmieszne.
Po upływie trzydziestu minut zaczęła się gra nocna o tematyce "Małego Księcia". Wszystkim bardzo się podobała, chociaż na pierwszy rzut oka ciężko było to stwierdzić. Było grubo po północy, wszyscy chcieli już do łóżek, ale na miejscu czekał na nas stos ogniskowy i kiełbaski.
Jak zwykle rozpalenie ogniska trochę nam zajęło - na całe szczęście nie było mokrego drewna.
Przy płomieniach opowiadaliśmy swoje "straszne" historie.
o około 01:45 położyliśmy się spać.
Nie przyszło nam zbyt długo odpoczywać. Zostaliśmy brutalnie wyrwani ze snu trochę ponad godzinę później. Wszyscy musieliśmy ubrać się w mundury.
Ja oraz (że tak to ujmę) te starsze osoby poszliśmy do lasu. Dlaczego? Bowiem jedna z harcerek miała ten zaszczyt i otrzymała krzyż harcerski. My staliśmy w różnych odstępach i sprawdzaliśmy jej wiedzę na temat symboliki krzyża, funkcji w drużynie - kto kim jest - jaki numer ma nasza drużyna i tym podobne.
Na plaży przy pięknym wschodzie słońca Otrzymała ona jedną z najważniejszych odznak harcerskich - krzyż. Sama pamiętam ten dzień. Również byłam zaspana i mało informacji do mnie docierało. Dopiero po zakończonym biwaku dotarło do mnie, że mam krzyż. Tutaj chyba było podobnie...
Tym jednak się nie skończyło. Odbyło się przekazanie drużyny. Teraz głównodowodzącą jest moja siostra. Nie wiem czy to plus czy minus, ale to miłe uczucie, kiedy ona tam po prostu jest - na zbiórkach, biwakach czy obozach.
Wszyscy dali jej po bukiecie, laurkę i kartkę z wierszem. na drugi ogień poszedł wianek i sukienka, a piosenka została na deser. Jak można było się spodziewać była ona zabawna i nie mogło zabraknąć wzmianki o wyglądzie z samego rana.
Wróciliśmy do domku zmęczeni o 4:30 nad ranem. Kadra nas oszczędziła i dała nam spać całe cztery godziny.
Rano czekały na nas naleśniki z bitą śmietaną i czekoladą. Spakowani i gotowi czekaliśmy na autobus. Pojechaliśmy do innej części Wyspy Sobieszewskiej, a konkretniej do Sobieszewa na festy, który organizował hufiec.
Tam nie było zbyt ciekawie. Harcerze starsi z naszej drużyny musieli stać na punkcie z wiatrówką, a reszta chodziła i korzystała z atrakcji.
Podsumowując. Wszystko Przebiegło bardzo pomyślnie. Mam nadzieję, że moja siostra dobrze zaopiekuje się drużyną i trochę ją odbuduje.
To tyle, niestety musicie wybaczyć za małą ilość zdjęć, ale wszystkie były bardzo złej jakości.
Do zobaczenia!
Po upływie trzydziestu minut zaczęła się gra nocna o tematyce "Małego Księcia". Wszystkim bardzo się podobała, chociaż na pierwszy rzut oka ciężko było to stwierdzić. Było grubo po północy, wszyscy chcieli już do łóżek, ale na miejscu czekał na nas stos ogniskowy i kiełbaski.
Jak zwykle rozpalenie ogniska trochę nam zajęło - na całe szczęście nie było mokrego drewna.
Przy płomieniach opowiadaliśmy swoje "straszne" historie.
o około 01:45 położyliśmy się spać.
Nie przyszło nam zbyt długo odpoczywać. Zostaliśmy brutalnie wyrwani ze snu trochę ponad godzinę później. Wszyscy musieliśmy ubrać się w mundury.
Ja oraz (że tak to ujmę) te starsze osoby poszliśmy do lasu. Dlaczego? Bowiem jedna z harcerek miała ten zaszczyt i otrzymała krzyż harcerski. My staliśmy w różnych odstępach i sprawdzaliśmy jej wiedzę na temat symboliki krzyża, funkcji w drużynie - kto kim jest - jaki numer ma nasza drużyna i tym podobne.
Na plaży przy pięknym wschodzie słońca Otrzymała ona jedną z najważniejszych odznak harcerskich - krzyż. Sama pamiętam ten dzień. Również byłam zaspana i mało informacji do mnie docierało. Dopiero po zakończonym biwaku dotarło do mnie, że mam krzyż. Tutaj chyba było podobnie...
Tym jednak się nie skończyło. Odbyło się przekazanie drużyny. Teraz głównodowodzącą jest moja siostra. Nie wiem czy to plus czy minus, ale to miłe uczucie, kiedy ona tam po prostu jest - na zbiórkach, biwakach czy obozach.
Wszyscy dali jej po bukiecie, laurkę i kartkę z wierszem. na drugi ogień poszedł wianek i sukienka, a piosenka została na deser. Jak można było się spodziewać była ona zabawna i nie mogło zabraknąć wzmianki o wyglądzie z samego rana.
Wróciliśmy do domku zmęczeni o 4:30 nad ranem. Kadra nas oszczędziła i dała nam spać całe cztery godziny.
Rano czekały na nas naleśniki z bitą śmietaną i czekoladą. Spakowani i gotowi czekaliśmy na autobus. Pojechaliśmy do innej części Wyspy Sobieszewskiej, a konkretniej do Sobieszewa na festy, który organizował hufiec.
Tam nie było zbyt ciekawie. Harcerze starsi z naszej drużyny musieli stać na punkcie z wiatrówką, a reszta chodziła i korzystała z atrakcji.
Podsumowując. Wszystko Przebiegło bardzo pomyślnie. Mam nadzieję, że moja siostra dobrze zaopiekuje się drużyną i trochę ją odbuduje.
To tyle, niestety musicie wybaczyć za małą ilość zdjęć, ale wszystkie były bardzo złej jakości.
Do zobaczenia!
